Halverwege de 20e eeuw, met de sterke stijging van het aantal auto's en de versnelling van de verstedelijking, nam het aantal verkeersongevallen aanzienlijk toe. Dit fenomeen heeft wereldwijd tot wijdverbreide bezorgdheid over de verkeersveiligheid geleid, en landen zijn zich bewust geworden van de dringende noodzaak om een uniform verkeersbordensysteem te ontwikkelen om misverstanden en ongelukken veroorzaakt door inconsistente borden terug te dringen.
De ondertekening van het Verdrag van Wenen inzake het internationale wegverkeer in 1968 was een belangrijke mijlpaal in deze inspanning. Het verdrag heeft tot doel de internationale samenwerking op het gebied van de verkeersveiligheid te versterken en uniforme verkeersregels en tekennormen te ontwikkelen om de veiligheid en efficiëntie van het weggebruik te verbeteren. In deze context heeft de driehoekig waarschuwingsbord werd officieel erkend als waarschuwingsbord, dat een waarschuwing voor potentieel gevaar symboliseerde. De conventie bepaalt dat het driehoekige waarschuwingsbord een rode rand en een witte basis moet hebben om een goede zichtbaarheid in verschillende omgevingen te garanderen.
Het ontwerpconcept van het driehoekige waarschuwingsbord is gebaseerd op de reactie van de menselijke psychologie op visuele stimuli. Rood wordt meestal geassocieerd met waarschuwingen en gevaren, en de scherpe vorm van de driehoek kan snel de aandacht trekken. Dit ontwerp zorgt ervoor dat bestuurders snel kunnen identificeren en reageren wanneer ze worden geconfronteerd met noodsituaties, waardoor het aantal ongevallen effectief wordt verminderd.
De internationale gemeenschap verhoogt ook haar vraag naar de standaardisatie van verkeersborden. De verkeersmobiliteit neemt toe, waardoor grensoverschrijdend reizen steeds gebruikelijker wordt. Om ervoor te zorgen dat automobilisten uit verschillende landen verkeersborden op buitenlandse wegen zonder obstakels kunnen begrijpen, zijn de uniforme normen van driehoekige waarschuwingsborden bijzonder belangrijk. Door standaardisatie kunnen bestuurders zich snel aanpassen aan de wegen in verschillende landen, waardoor de rijveiligheid wordt verbeterd.
